Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Jak rozpoznać stalking?
Przyjęcie zachowania danej osoby jako stalking wymaga zaistnienia równolegle dwóch przesłanek, tj. uporczywości działania oraz wpływu działania sprawcy na stan psychiczny pokrzywdzonego lub istotnego naruszenia prywatności.
Czym jest nękanie?
Nękanie należy rozumieć jako wielokrotne, powtarzające się prześladowanie wyrażające się w podejmowaniu różnych narzucających się czynności, których celem jest udręczenie, utrapienie, dokuczenie lub niepokojenie pokrzywdzonego albo jego osoby najbliższej.
Mogą to być zachowania zarówno legalne, jeśli oceniać je pojedynczo, polegające np. na wysyłaniu e-maili i smsów, telefonowaniu, nachodzeniu w pracy, jak również nielegalne, wyrażające się np. w grożeniu, włamywaniu się do skrzynek na listy lub do mieszkania ofiary w celu pozostawienia wiadomości lub innych przedmiotów.
Przedmiot ochrony.
Dobro chronione jest związane z ochroną wolności człowieka prawo do życia w poczuciu bezpieczeństwa, tj. wolnego od jakiejkolwiek formy dręczenia, nękania i poczucia zagrożenia. Ochronie podlega zatem wolność psychiczna człowieka, ale także jego prawo do ochrony życia prywatnego i rodzinnego, gdyż sprawca może być karany również za istotne naruszenie prywatności ofiary.
A co oznacza naruszenie prywatności?
Prywatność to obszar przyrodzonej wolności człowieka, w którym ma on prawo samodzielnie decydować o kształcie swojego szeroko rozumianego trybu życia. Może obejmować ona zatem różne aspekty życia, począwszy od decydowania o swoim wizerunku, wyrażaniu emocji i oraz sposobie postępowania. Cechą prywatności jest to, że zapewnia człowiekowi ochronę przed ingerencją innych osób, często więc wyraża się w ochronie miejsca zamieszkania, tajemnicy korespondencji i innych informacji osobistych oraz relacji z innymi osobami.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego słusznie podkreślono, że prawo do prywatności wyraża się także w wolności od ingerencji w życie prywatne, rodzinne i domowe.
Naruszenie prywatności następuje z momentem określonego działania sprawcy, wkraczającego w sferę życia prywatnego pokrzywdzonego, np. poprzez filmowanie, fotografowanie czy nagrywanie.
