Odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności z powodu choroby.
Wykonanie kary pozbawienia wolności w wypadku choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby uniemożliwiającej wykonanie tej kary sąd odracza do czasu ustania przeszkody. Za ciężką chorobę uznaje się taki stan skazanego, w którym umieszczenie go w zakładzie karnym może zagrażać życiu lub spowodować dla jego zdrowia poważne niebezpieczeństwo.
Inne powody odroczenia.
Sąd może odroczyć wykonanie kary pozbawienia wolności na okres do roku, jeżeli natychmiastowe wykonanie kary pociągnęłoby dla skazanego lub jego rodziny zbyt ciężkie skutki. W stosunku do skazanej kobiety ciężarnej oraz osoby skazanej samotnie sprawującej opiekę nad dzieckiem sąd może odroczyć wykonanie kary na okres do 3 lat po urodzeniu dziecka. Sąd może odroczyć wykonanie kary pozbawienia wolności w wymiarze do roku, jeżeli liczba osadzonych w zakładach karnych lub aresztach śledczych przekracza w skali kraju ogólną pojemność tych zakładów. Odroczenia nie udziela się skazanym, którzy dopuścili się przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia, skazanym określonym w art. 64 § 1 i § 2 lub w art. 65 kodeksu karnego, a także skazanym za przestępstwo określone w art. 197-203 kodeksu karnego popełnione w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych. Odroczenie może być udzielone kilkukrotnie, jednak łączny okres odroczenia nie może przekroczyć okresów wskazanych w art. 151 § 1 KKW. Okres odroczenia biegnie od dnia wydania pierwszego postanowienia w tym przedmiocie.
Odraczając wykonanie kary pozbawienia wolności, sąd może zobowiązać skazanego do podjęcia starań o znalezienie pracy zarobkowej, zgłaszania się do wyznaczonej jednostki Policji w określonych odstępach czasu lub poddania się odpowiedniemu leczeniu lub rehabilitacji, oddziaływaniom terapeutycznym lub uczestnictwu w programach korekcyjno-edukacyjnych.
Warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności.
Jeżeli odroczenie wykonania kary nieprzekraczającej roku pozbawienia wolności trwało przez okres co najmniej jednego roku – sąd może warunkowo zawiesić wykonanie takiej kary na zasadach określonych w art. 69-75 Kodeksu Karnego.
Wniosek o warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności może złożyć również sądowy kurator zawodowy.
Na postanowienie w przedmiocie warunkowego zawieszenia wykonania kary przysługuje zażalenie. W posiedzeniu ma prawo wziąć udział prokurator, skazany oraz obrońca, a także sądowy kurator zawodowy, jeżeli składał wniosek o wydanie postanowienia.
Przerwa w wykonaniu kary pozbawienia wolności.
Z tych samych powodów, co przy odroczeniu sąd penitencjarny może udzielić przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności. Wniosek o udzielenie przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności może złożyć również dyrektor zakładu karnego. Nie można udzielić przerwy przed upływem roku od dnia ukończenia poprzedniej przerwy i powrotu po niej do zakładu karnego, chyba że zachodzi wypadek choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby skazanego albo inny wypadek losowy.
Posiedzenie w przedmiocie odroczenia lub przerwy.
W posiedzeniu w przedmiocie odroczenia lub przerwy ma prawo wziąć udział prokurator, skazany oraz jego obrońca, a także sądowy kurator zawodowy lub dyrektor zakładu karnego, jeżeli składali wniosek o wydanie postanowienia.
Na postanowienia w przedmiocie odroczenia lub przerwy przysługuje zażalenie.
Jeżeli prokurator oświadczył, że sprzeciwia się udzieleniu przerwy, postanowienie o udzielenie przerwy staje się wykonalne z chwilą uprawomocnienia.
Zażalenie wniesione przez prokuratora podlega rozpoznaniu w terminie 14 dni.
Warunkowe zwolnienie.
Jeżeli przerwa w wykonaniu kary pozbawienia wolności trwała co najmniej rok, a skazany odbył co najmniej 6 miesięcy kary – sąd penitencjarny może warunkowo zwolnić skazanego z odbycia reszty kary na zasadach określonych w art. 77 Kodeksu karnego, przy czym zwolnienie może nastąpić w każdym czasie, bez ograniczeń wynikających z art. 78 i 79 Kodeksu karnego.
Warunkowego zwolnienia nie stosuje się, jeżeli kara lub suma kar pozbawienia wolności przekracza 3 lata.
Odwołanie odroczenia lub przerwy.
Odroczenie wykonania pozbawienia wolności sąd może odwołać w razie ustania przyczyny, dla której została udzielona, lub w przypadku, gdy skazany nie korzysta z odroczenia w celu, w jakim zostało udzielone, albo rażąco narusza porządek prawny, jak również z powodu niewykonywania nałożonych obowiązku.
Z tych samych przyczyn sąd penitencjarny może odwołać przerwę w wykonaniu kary pozbawiania wolności.
Właściwy sąd odwołuje odroczenie lub przerwę w wykonaniu kary pozbawienia wolności, jeżeli okoliczności, o których mowa powyżej, zaistnieją po udzieleniu skazanemu pisemnego upomnienia przez sądowego kuratora zawodowego, chyba że przemawiają przeciwko temu szczególne względy.
Jeżeli w czasie przerwy w odbywaniu kary pozbawiania wolności skazany został tymczasowo aresztowany, kara pozbawienia wolności, której odbywanie zostało przerwane, podlega wykonaniu z mocy prawa.
Powyższą zasadę stosuje się odpowiednio do odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności, z tym że w wypadku odroczenia sąd bezzwłocznie kieruje orzeczenie do wykonania.
Na postanowienie o odwołaniu odroczenia lub przerwy przysługuje zażalenie.
Opłata od wniosku o odroczenie lub przerwę w wykonywaniu kary pozbawiania wolności.
Od wniosku o:
a) odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności pobiera się opłatę w wysokości 80 zł.
b) udzielenie przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności pobiera się opłatę w wysokości 60 zł.
c) warunkowe zawieszenie wykonania odroczonej kary pozbawienia wolności pobiera się opłatę w wysokości 100 zł;
d) warunkowe zwolnienie z odbycia reszty kary pozbawienia wolności pobiera się opłatę w wysokości 100 zł.
Poniedziałek – Piątek: 08:00 – 20:00